4 Ιουν 2014

Κατηγορίες Οίνων και εξαγωγές


Το κρασί δεν είναι απλά ένα γεωργικό προϊόν, είναι ένα προϊόν πού έχει ζωή. Γεννιέται, ωριμάζει, γερνάει και πεθαίνει.

Από την αρχαιότητα, το κρασί αποτέλεσε βασικό αγαθό των ανθρώπων. Ιδιαίτερα, για εμάς τους Έλληνες, το κρασί συνδέεται άμεσα με την ζωή μας απο πολύ παλιά.

Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τέσσερις γενικές κατηγορίες:

•             Τα φυσικά που περιέχουν μέχρι και 14% οινόπνευμα
•             Τα αφρώδη(σαμπάνια) με 14% οινόπνευμα
•             Τα ενισχυμένα (όπως το σέρυ) με 16-23% οινόπνευμα και τα
•             Αρωματικά με 15-20%οινόπνευμα.

ΟΠΑΠ, κρασιά με ονομασία προέλευσης ανώτερης ποιότητας

Παράγονται σε μία συγκεκριμένη περιοχή με σαφώς γεωγραφικά όρια απο επιλεγμένους αμπελώνες, συγκεκριμένη ποικιλία ή ποικιλίες σταφυλιών με ορισμένη αναλογία ενώ η  καλλιέργεια των αμπελιών γίνεται με προδιαγεγραμμένες τεχνικές. Τέλος θα πρέπει να παράγονται σύμφωνα με την παράδοση της κάθε περιοχής, να επεξεργάζονται και να αποθηκεύονται κατά τρόπο που να βελτιώνει την ποιότητα τους. 

Τα κρασιά αυτού του τύπου πληρούν τις προδιαγραφές του τυπικού οίνου, ελέγχονται απο το υπουργείο γεωργίας και έχουν στο φελλό τους μία μπλε ταινία, αν πρόκειται για ΟΠΕ (Ονομασία Προέλευσης Ελεγχόμενη) ή μία κόκκινη, αν πρόκειται για Ανώτερης ποιότητας.

 Ένα τέτοιο κρασί προσφέρει την σιγουριά ότι η προέλευση του και η ποιότητα του εξασφαλίζεται απο το όνομα του. 

Το κρασί μπορεί να παλαιωθεί αν βέβαια και η ποικιλία του κρασιού ευνοεί την παλαίωση του. Η αλήθεια είναι ότι μόνο ορισμένα καλά  κόκκινα κρασιά δέχονται παλαίωση ενώ κάποια την έχουν ανάγκη προκειμένου να ωριμάσουν και να αναπτύξουν όσο γίνεται περισσότερο τη ισορροπία των χαρακτηριστικών τους. Τα λευκά κρασιά με εξαιρέσεις ελάχιστες, πίνονται συνήθως φρέσκα . Η αποθήκευση γίνεται συνήθως σε δρύινα βαρέλια ή σε φιάλες  σε σταθερή και χαμηλή θερμοκρασία, κανονικό αερισμό και περιορισμένη υγρασία. Η ετικέτα του κρασιού μπορεί να μας πληροφορήσει σχετικά με το είδος του κρασιού το οποίο θα γευτούμε.


Τα είδη των κρασιών.

Το κρασί των λευκών σταφυλιών

Λευκό ξηρό κρασί

Ονομάζεται κυρίως το κρασί των λευκών σταφυλιών, πολλές φορές γίνεται όμως και οινοποίηση των ερυθρών σταφυλιών για την παραγωγή λευκού οίνου. Τα σταφύλια καταρχάς μπαίνουν στο χώρο στυψίματος  όπου και επιτυγχάνεται το σπάσιμο της ρόγας. Εν συνεχεία, ο ανακατεμένος μούστος μπαίνει στον απορραγιστή όπου γίνεται η απομάκρυνση και ο διαχωρισμός των κοτσανιών. Ακολουθεί το στραγγιστήριο όπου οδηγείται ο πολτός του μούστου και απομακρύνεται ο πρώτος μούστος που καλύπτει την μεγαλύτερη αναλογία του συνολικού μούστου και είναι ανωτέρας ποιότητας. Εν συνεχεία  ο μούστος μεταφέρεται σε ειδικές δεξαμενές όπου και καθιζάνουν ορισμένα ανεπιθύμητα στερεά συστατικά και τέλος μεταφέρονται σε δεξαμενές ζύμωσης  όπου και προστίθεται η αναγκαία ποσότητα καλλιεργημένης ζύμης προκειμένου να γίνει η ζύμωση.

στην Κίνα λατρεύουν το κόκκινο καλό κρασί.
Κόκκινο ξηρό κρασί. Στην ερυθρά οινοποίηση χρησιμοποιούνται κόκκινα σταφύλια και ο μούστος μεταφέρεται για ζύμωση μαζί με τις φλούδες,τις ρόγες και τα γήγατρα. Το χρώμα οφείλεται στις χρωστικές ουσίες των σταφυλιών που στο μεγαλύτερο ποσοστό βρίσκονται στις φλούδες.
Κατά την σύνθλιψη των κόκκινων ραγών, οι μισοσπασμένες ράγες αφήνονται για περισσότερο διάστημα μέσα στην δεξαμενή προκειμένου οι χρωστικές να βάψουν τον χυμό. Η εκχύλιση επιτυγχάνεται σε ειδικές δεξαμενές στις οποίες ο μούστος κάνει κύκλους και περιστρέφεται δια μέσου της μάζας των στεμφύλων παράγοντας μούστο ανωτέρας ποιότητας. Το κόκκινο κρασί είναι πλουσιότερο σε ταννίνες και χρωστικές ουσίες αλλά ιδιαίτερα ευαίσθητο κατά την οινοποίηση και συντήρηση του.

Ροζέ κρασί
Ροζέ κρασί. Στο ροζέ  κρασί η διαδικασία είναι όπως και παραπάνω, απλώς το γλεύκος και οι φλοιοί  παραμένουν μαζί για μικρότερο χρονικό διάστημα προκειμένου να έχουμε το επιθυμητό χρώμα.
Οίνοι γλυκείς. Τα γλυκά κρασιά θα πρέπει εκτός απο το οινόπνευμα, να περιέχουν και κάποια ποσότητα σακχάρου. Ανάλογα με την ποσότητα σακχάρου, διακρίνονται σε γλυκείς , ημίγλυκεις.



Ρετσινωμένο κρασί. Στο ξηρό κρασί υπάρχει διαλυμένη ποσότητα ρετσινιού. Το κρασί ωριμάζει καλύτερα με την παρουσία του ρετσινιού και αντέχει περισσότερο απο τα άλλα.



Σαμπάνια. Χρησιμοποιούνται συγκεκριμένες ποικιλίες και ο τρόπος παρασκευής της είναι διαφορετικός απο ότι τα υπόλοιπα κρασιά.
 
 Ελληνικός αμπελώνας και ελληνικές ποικιλίες.

Ο ελληνικός αμπελώνας είναι απλωμένος σε όλη την Ελλάδα. Οι ποικιλίες είναι συνήθως γηγενείς, ενώ σε πολλές από αυτές χάνεται η καταγωγή τους στα βάθη των αιώνων. Τα τελευταία χρόνια, έγιναν προσπάθειες εισαγωγής ποικιλιών απο την Δυτική Ευρώπη , Γαλλία, Γερμανία (τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα). Στην Ελλάδα, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μικροπεριοχών με ιδιαίτερο οικοσύστημα όπου έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερες ποικιλίες σταφυλιών παράγωντας κρασιά με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Οι ποικιλίες οι οποίες καλλιεργούνται είναι: 

Ποικιλία               Χρώμα                   Περιοχή καλλιέργειας.
Ξινόμαυρο          Κόκκινο                 Μακεδονία (Νάουσα-Αμύνταιο)
Ροδίτης                Κόκκινο                Πελοπόννησος-Μακεδονία και Σ. Ελλάδα
Σαββατιανό       Λευκό                      Σ.Ελλάδα, Θεσσαλία, Πελοπόννησος
Ασύρτικο             Λευκό                  Σαντορίνη και Χαλκιδική
Ντεμπίνα            Λευκό                     Ήπειρος
Αγιωργίτικο       Κόκκινο                 Πελοπόννησος-Νεμέα
Μοσχοφίλερο    Λευκό                     Πελοπόννησος –Μαντινεία
Αθήρι                 Λευκό                    Ρόδος και Χαλκιδική
Μανδηλαριά     Λευκό                     Κρήτη και Ρόδος
Βηλάνα             Λευκό                     Κρήτη
Λημνιό             Κόκκινο                  Λήμνος και Χαλκιδική
Κοτσιφάλι        Κόκκινο                   Κρήτη
Βηλάνα             Λευκό                       Κρήτη
Μονεμβασία     Κόκκινο                   Πάρος

Επιπλέον καλλιεργούνται οι ποικιλίες Μοσχάτο άσπρο, μαυροδάφνη, cabernet saunignon, cabernet franc, ugniblanc. 



Οι Ελληνικές Εξαγωγές οίνου.

Σύμφωνα με τα προσωρινά νεότερα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο την ανάγκη αλλαγής πορείας στην μεθοδολογία προσέγγισης των ξένων αγορών. Σε γενικές γραμμές , οι εξαγωγές οίνου έχουν σημειώσει μία αξιοσημείωτη πτώση της τάξης του 36,31%. 

Παρατηρείται μείωση στις εξαγωγές προς τον Καναδά της τάξεως του 22,12% σε αξία, στις ΗΠΑ της τάξεως του 8,66% ενώ στην Κίνα παρουσιάζεται αύξηση σε αξία της τάξεως 4,33% και αύξηση της μοναδιαίας αξίας ανά λίτρο οίνου της τάξεως 29,62%. Αύξηση επίσης παρουσιάζεται στις εισαγωγές ελληνικού οίνου από τρίτες χώρες. Κατολίσθηση παρουσιάζουν οι εξαγωγές στην Ευρώπη με εξαίρεση τη Γερμανία όπου και απορροφά το 50% των ελληνικών εξαγωγών, την Σουηδία και την Πολωνία.   Πρωταθλήτρια χώρα στην εισαγωγή ελληνικού οίνου είναι η Αυστραλία.  

Για τις Αγροτικές Ευκαιρίες 
Γραμματέα Αναστασία, Γεωπόνος ΓΠΑ
anastagra@yahoo.gr


Διαβάστε σχετικά άρθρα εδώ: